23 жніўня 2016

«Цярпенне і яшчэ раз цярпенне», — дзеліцца з намі сваім прафесійным сакрэтам Святлана Кулініч, білетны касір станцыі Мінск-Пасажырскі. Жанчына працуе тут ужо 32 гады. А нядаўна яе ўзнагародзілі знакам «Выдатнік Беларускай чыгункі".

Такой адзнакi работы Святланы Дзмітрыеўны вельмі рады яе калегі: у калектыве заўсёды падтрымліваюць адзін аднаго і трымаюцца згуртавана. Праўда, сама яна прызнаецца, што звязаць сваё жыццё з чыгункай вырашыла не адразу. Спачатку марыла служыць у войску, але перадумала. Бацька Святланы, які ў той час працаваў брыгадзірам шляху, ацаніў выбар дачкі: «Малайчына, будзеш працягваць дынастыю!». Скончыўшы сталічны галіновы каледж, Святлана ўладкавалася білетных касірам на станцыю Мінск-Пасажырскі. А ў 1989 годзе маладога спецыяліста накіравалі працаваць у горад Магдербург па кантракце.

- Я з цяплом ўспамінаю гэты перыяд работы, — дзеліцца ўспамінамі Святлана Дзмітрыеўна. — Шмат чаму навучылася — і цярпенню, і вытрымцы. А ў вольны час гуляла па вуліцах горада і вывучала яго архітэктуру.

Святлана Кулініч падкрэслівае, што галоўнае правіла ў працы з людзьмі - ветлівасць.

За 12 гадзін змены пасажыры сустракаюцца самыя розныя. І задача касіра — шукаць індывідуальны падыход да кожнага.

- Элементы стрэсу у нашай працы прысутнічаюць, — кажа Святлана і дзеліцца сваімі сакрэтамі аднаўлення жыццёвых сіл. — Дзякуючы гантэлямі і скакалцы трымаю сябе ў тонусе, па выхадных абавязкова здзяйсняю велапрагулкі. Спачатку было вельмі складана прыбіраць эмацыйную складнік, не рэагаваць на нейкія непрыемныя моманты. Аднак з гадамі на гэтыя нюансы ўжо не звяртаеш увагі, а проста выконваеш свае абавязкі.

Праца білетнага касіра патрабуе ўвагі і прафесійных ведаў. Цяжка ўявіць, з якой колькасьцю маршрутаў штодня даводзіцца сутыкацца прадстаўнікам гэтай прафесіі, колькі грашовых аперацый яны здзяйсняюць за змену. Адцягвацца нельга, інакш можна памыліцца і аформіць праязныя дакументы няправільна.

- Моладзь, да прыкладу, вельмі часта купляе білет, не здымаючы слухавак. А гэта стварае пэўныя праблемы, паколькі ты не ведаеш, ці пачуў пасажыр неабходную для яго інфармацыю, — наракае Святлана Дзмітрыеўна. І дадае:

- Падобная сітуацыя — з замежнікамі: трэба быць упэўненым, што вы правільна зразумелі адзін аднаго.

Менавіта таму Святлана Кулініч вывучыла ўсе асноўныя прафесійныя тэрміны не толькі на англійскай, але і на французскай мове. Сваю працу любіць і за прыемныя знаёмствы — не раз дапамагала ў афармленні білетаў палітыкам, акцёрам, спевакам. Зрэшты, сама Святлана таксама спявае: некалькі разоў спрабавала свае сілы ў музычным дарожным конкурсе «Цудоўная пяцёрачка».

- Пры падвядзенні вынікаў журы ацэньвала не толькі вакал і акцёрскае майстэрства, але і сам нумар. Станцыя Мінск-Пасажырскі заняла другое месца ў гэтым конкурсе, і ўвесь калектыў вельмі ганарыцца гэтым.

Святлана Кулініч і далей плануе развіваць сябе: як у творчым плане, так і ў прафесійным. А яшчэ — умацоўваць здароўе і не губляць бадзёрасць духу. А самае галоўнае — дажыць да векавога юбілею, як яе бабуля.

Дар'я СЛЕПЧАНКА