.png)
Дапамагае аптымізм
08 верасня 2016
Чыгунка для Вольгі Гаўрылавай значыць вельмі шмат. Тут яна адбылася ў прафесіі, сустрэла сваё каханне і здабыла сям'ю.
Дзяўчына працуе прыёмаздатчыкам грузу і багажу на станцыі Мінск-Усходні ўжо шэсць гадоў. Нягледзячы на тое, што ніхто з родных не быў чыгуначнікам,
з будучай прафесіяй яна вызначылася адразу пасля заканчэння школы. У 2000 годзе Вольга паступіла ў аршанскі галіновы тэхнікум (сёння гэта каледж — філіял БелДУТ). Але
яна і ўявіць сабе не магла, што калі-небудзь стане прыёмаздатчыкам, бо прадмет «арганізацыя перавозак» не быў сярод самых любімых, прызнаецца дзяўчына. Усё,
што звязана з гэтым, ёй здавалася складаным.
Аднак з часам Вольга зразумела, што тыя рэчы, якія раней былі для яе цяжкімі, на самай справе апынуліся простымі і зразумелымі, а абраная прафесія
прыёмаздатчыка — цікавая і разнастайная.
Свой кар'ерны шлях Вольга Гаўрылава пачала правадніком пасажырскага вагона на міжнародных кірунках. Першы рэйс — Мінск — Кішынёў - яна да гэтага
часу добра памятае. А больш за ўсё ўразіла паездка ў Адлер.
- Гэты напрамак пакарыў мяне прыгажосцю пейзажаў, — тлумачыць Вольга. — Спярша едзеш ўздоўж велічных гор, затым праязджаеш доўгія чыгуначныя тунэлі. І вось,
нарэшце, перад вачыма паўстае жывапісная карціна, ад якой аж захоплівае дух: бяздоннае марская прастора, акружанае горнымі масівамі, з якіх сцякаюць крышталёва чыстыя
ручаі.
Два гады прапрацаваўшы на пасадзе правадыра, вырашыла паспрабаваць свае сілы ў якасці білетнага касіра ў роднай Оршы. Вызначальным у лёсе Вольгі Мікалаеўны стаў 2010 год, калі яна
пераехала ў сталіцу і ўладкавалася на станцыю Мінск-Усходні прыёмаздатчыкам грузу і багажу.
Яе праца патрабуе вялікай увагі і адказнасці. Даводзіцца вырашаць мноства рознапланавых задач, сярод якіх і афармленне перавозачных дакументаў, і агляд вагонаў, а таксама прыём і
ўлік грузаў. За змену яна афармляе некалькі дзясяткаў вагонаў. Сярод пастаянных кліентаў станцыі Мінск-Усходні такія буйныя прадпрыемствы, як Мінскі камбінат хлебапрадуктаў, ААТ
«Белгіпс», Мінскі маргарынавы завод, Мінскі дражджавы камбінат. У сезон рамонту аўтадарог паступае шмат будаўнічых грузаў.
Таму працаваць трэба дакладна і хутка, памылак дапускаць нельга. Менавіта за гэтую разнапланавасць Вольга і любіць сваю прафесію. Усе грузаатрымальнікі - пастаянныя кліенты магiстралі,
а таму ўжо добра ведаюць чыгуначніцу.
- Трэба шукаць падыход да кожнага чалавека, камусьці ўсміхнуцца, каму-то добрым словам дапамагчы, з кім-то пажартаваць, —
тлумачыць яна.
На чыгунцы знайшла Вольга і сваё шчасце ў асабістым жыцці. Яна замужам ужо амаль год. Муж Дзмітрый Шандрык працуе кіроўцам у ваенізаванай ахове. Рашэнне пра вяселле было прынята
сумесна, і нечаканасцю прапанова рукі і сэрца не стала, бо да гэтага маладыя людзі сустракалася каля 6 гадоў. Графік працы абодвух мужа і жонкі - 12-гадзінны. Для іх стала
добрай традыцыяй практычна кожны год з сябрамі адпачываць у санаторыі «Талька».
- Гэта выдатны адпачынак, высокі ўзровень абслугоўвання і індывідуальны падыход да ўсіх гасцей, — адзначае Вольга. — Таму мы з велізарным
задавальненнем туды вяртаемся.
Спраўляцца са сваімі абавязкамі і любымі цяжкасцямі Вользе Гаўрылавай дапамагае прыродны аптымізм. А натхненне і сілы наша гераіня знаходзіць у сям'і. Дзякуючы
гэтаму любыя, нават самыя няпростыя задачы, заўсёды будуць па плячу.
Дар'я Слепчанка
