02 верасня 2016

У сталовай № 2 Мінскага аддзялення заўсёды шматлюдна. Тут сілкуюцца работнікі апарата аддзялення, сюды ж па пасведчаннях прыходзяць спецыялісты структурных падраздзяленняў сталічнага чыгуначнага вузла. Акрамя таго, ёсць раздаткавая і буфет сталовай у сталічным маторвагонным дэпо. Калі казаць мовай лічбаў, то кожныя суткі ў сярэднім пункту гэтага грамадскага харчавання наведваюць больш за 500 чыгуначнікаў, за першае паўгоддзе 2016 іх паслугамі скарысталіся больш за 60 тыс. чалавек.

І гэта заканамерна. Бо кормяць тут па-хатняму смачна і пажыўна. Кожны дзень у меню не менш за дзясятак найменняў страў: першыя, другія, халодныя закускі, бліны. Дарэчы, пра апошнія хочацца сказаць асобна. З капустай, бульбай, рысам і яйкам, мясам, тварагом, яблыкамі і іншымі начынкамі - усю гэтую смачніну для чыгуначнікаў рыхтуе кухар-кандытар Анжэла Якуценя. На прадпрыемства дзяўчына прыйшла ў 2004 годзе — пасля заканчэння Маладзечанскага ПТВ № 21. І зараз, нягледзячы на свае трыццаць гадоў, ужо лічыцца дасведчаным майстрам.

Зрэшты, калі скласці кухарскай стаж ўсяго калектыву сталовай, атрымаецца не адно стагоддзе. Працуе тут і моладзь, і ветэраны. Амаль дваццаць гадоў у буфеце працуе прадавец Святлана Парфёнава. Такі ж стаж у кухараў Галіны Акімава, Анжелы Гайдукевіч і Марыны Сатыго.

Нашы спецыялісты — ўніверсалы, — кажа загадчыца сталовай Валянціна Казлоўская. — Любое страва могуць прыгатаваць і на раздачы працаваць. А акрамя кулінарных здольнасцяў адрозніваюцца спрытам, добрым вокамерам і уменнем хутка і якасна абслугоўваць наведвальнікаў.

Калектыў Валянціна Баляславаўна ўзначальвае амаль чвэрць стагоддзя. Пасаду клопатная. На працягу дня даводзіцца вырашаць пытанні, звязаныя з арганізацыяй выязнога абслугоўвання, весці перамовы з пастаўшчыкамі прадуктаў, ды і ў калектыве здараюцца сітуацыі, калі без ўмяшання кіраўніка не абысціся. Так што ў кабінеце яе заспець цяжка. Але самая вялікая радасць, па прызнанні Валянціны Баляславаўна, — папрацаваць у цэху. Нядзіўна, што любое яе заўвагу падначаленыя — нават дасведчаныя кухары — выконваюць, што называецца, з лёту. І не таму, што яна — кіраўнік, а таму, што дакладна ведае, як лепш.

Дарэчы, для кожнага, хто прыходзіць у гэты калектыў, няхай гэта будзе выпускнік тэхнікума або інстытута, або прафесіянал са стажам, вызначаны выпрабавальны тэрмін — два месяцы, і далёка не ўсе яго вытрымліваюць. — Вельмі часта людзі прыходзяць да нас, кіруючыся тым, што яны любяць рыхтаваць, — распавядае повар Марына Сатыго. — Але не ўсе ўсведамляюць, які гэта цяжкая праца — знаходзіцца ў пліты па восем гадзін. Як гэта важна — з дня ў дзень смачна рыхтаваць, не даючы сабе ніякіх патуранняў. Працаваць так, каб людзі, якія прыходзяць у нашу сталовую, не проста абедалі, а атрымлівалі задавальненне ад ежы.

- Ці ёсць нейкія асаблівасці арганізацыі харчавання менавіта чыгуначнікаў?

- Вядома. Харчаванне павінна быць не толькі смачным, але і збалансаваным па змесце вітамінаў і мікраэлементаў, — працягвае размову Валянціна Казлоўская. — Многія чыгуначнікі літаральна «прывязаныя» да свайго працоўнага месца. Адпаведна, па такому рэжыму арганізуем для іх і харчаванне. Акрамя таго, мы займаемся абслугоўваннем розных масавых мерапрыемстваў. А гэта значыць, трэба быць гатовым да карэкціроўкам па колькасці людзей, і даставіць усё, што патрабуецца своечасова і свежым. Таму ўлетку, напрыклад, мы практычна не рыхтуем салаты з даданнем маянэзу. Меню гэтага перыяду больш лёгкае, з вялікай колькасцю гародніны. А ўзімку, наадварот, ежа павінна быць каларыйнай.

Акрамя таго, па назіраннях спецыялістаў сталовай, зараз у чыгуначнікаў адбылася змена пакаленняў. Прадпрыемствы вузла папаўняюцца моладдзю. І вось заканамернасць — менш спажываецца хлеба, затое агароднінных і фруктовых страў бяруць больш. Ёсць яшчэ адна тэндэнцыя — захаванне пастоў.

- Мы з разуменнем ставімся да гэтага і распрацоўваем спецыяльнае меню. Гэта зручна для людзей, а наша прадпрыемства выконвае вытворчыя заданні, — кажа загадчыца вытворчасці Галіна Шчэкарэвіч.

- Ці можна выкарыстоўваць сучаснае абсталяванне, модныя рэцэпты, экзатычныя прадукты, але нішто не заменіць ў падрыхтоўцы смачнай ежы рукі кухары, — падсумоўвае нашу гутарку кухар Анжэла Гайдукевіч. — Я, напрыклад, калі бачу, што чалавек уплятае за абедзве шчакі, атрымліваю ад гэтага задавальненне. Люблю, калі ядуць з апетытам.

- Кампот — класны! І адбіўная вельмі смачная, — нібы пацвярджаючы сказанае, тут жа ацэньвае абед адзін з наведвальнікаў сталовай. І на тварах кухараў з'яўляецца задаволеная ўсмешка.

Таццяна Мазур