23 верасня 2016

У 25 разоў ўзраслі аб'ёмы пагрузкі ў гэтым годзе на станцыі Чырвоны Сцяг Мінскага аддзялення дарогі. Толькі ў жніўні ў адрас розных айчынных прадпрыемстваў і за межы краіны адсюль было адпраўлена 823 вагона драўнянага матэрыялу агульнай вагi 32 723 тоны. А за 8 месяцаў года - 881 вагон, або 35 569 тоны, што склала 2517% да аналагічнага перыяду мінулага года.

Такіх аб'ёмаў пагрузкі гэтая станцыя 4-га класа, мабыць, яшчэ не бачыла. Не памятаюць яе і станцыйныя старажылы, якія адпрацавалі тут больш за 20 гадоў: приемосдатчики грузу і багажу Вольга Васільева і Анжаліка Хаміцэвіч. Але, як той казаў, не было б шчасця, ды няшчасце дапамагло. Гэтым самым няшчасцем стаў наймацнейшы ліпеньскі ўраган, эпіцэнтр якога прыйшоўся на Мінск і яго наваколлі. Сярод іх і Чэрвеньскі раён. Па папярэдняй ацэнцы, прыродная стыхія пашкодзіла больш за 3 тыс. га лесфонда Чэрвеньскага лясгаса з запасам драўніны звыш 790 тыс. кубаметраў. Яшчэ больш панес страту лес на тэрыторыі суседняга Смалявіцкага лясгаса. У сціснутыя тэрміны справіцца з такім аб'ёмам прац мясцовым лесаруб аказалася не пад сілу. Таму ім на дапамогу былі накіраваны калегі з розных рэгіёнаў Беларусі.

- Вось ужо другі месяц мы адпраўляем драўніну Чэрвеньскага лясгаса розным адрасатам - не толькі ў нашай краіне, але і за мяжу - у Польшчу, Літву, Латвію, Румынію, Венгрыю, Кітай. Працаваць даводзіцца адразу з 17 лясгасамі. У дзень грузім ад 40 да 60 вагонаў. Сёння лясгасы заказалі 41 вагон. Цяпер як раз іх падаюць пад пагрузку, - адзначае начальнік станцыі Мікалай Нікіфараў, рыхтуючы тармазныя чаравікі і спяшаючыся, што называецца, на «перадавую».

«Перадавая» - гэта сёмы пагрузачна-разгрузны шлях станцыі, а таксама паласа адводу ўздоўж яго, дзе больш чым на кіламетр расцягнуліся штабелі лесаматэрыялу розных парод (хвоя, елка, бяроза) даўжынёй ад трох і больш метраў. Побач знаходзяцца бытоўкі, альтанкі, палаткі лясгасаў, дзе можна схавацца ад дажджу, а каля чыгуначнага палатна ў паласе адводу ў чаканні пагрузкі - чарада лесавозаў розных лясгасаў: вілейскага, ганцавіцкага, пружанскага, iвацэвіцкага ... Яны занялі месцы ўздоўж пададзенага саставу. Вагоны замацаваны тармазнымі чаравікамі - можна пачынаць пагрузку, ці, дакладней, перагрузку. Лесаматэрыял з грузавікоў неабходна перамясціць у вагоны. Вырабляецца гэта стрэламі-маніпулятарамі пад кіраваннем кіроўцаў-аператараў лесавозаў з дапамогай пульта-джойсціка. За раз захопліваецца 4 - 5 бярвення. Вызваленныя ад грузу машыны ад'язджаюць, а іх месца займаюць тыя што пад'ехалі. І так на працягу метраў 300. Далей ужо не разглядзець: за кожнай машынай падымаюцца клубы пылу.

Па сваіх маштабах усё гэта нагадвае грандыёзную будоўлю з вялікай колькасцю рознай тэхнікі і людзей. Магчыма, менавіта так некалькі дзесяцігоддзяў таму будавалі БАМ.

- Каб зразумець рэальныя аб'ёмы працы, неабходна пабываць на ачыстцы тэрыторыі Чэрвеньскага або Смалявіцкага лясгасаў ад буралому. Маштабы пашкоджанняў велізарныя - тысячы гектараў лесу, таму мы тут затрымаемся яшчэ не на адзін месяц, - заўважае інжынер Пружанскага лясгаса Васіль Пуциховіч.  - Фарвардэр і хорвестеры (лесозаготовительные трактары) працуюць пастаянна, нарыхтоўка драўніны вядзецца круглосуточна з нашага лясгаса цяпер задзейнічана 30 чалавек - трактарысты, кіроўцы машын, вальшчыкі, вальшчыкі - навальщiкi, а таксама больш за 10 адзінак тэхнікі. У залежнасці ад стану драўніны, пароды лесу матэрыял адпраўляем у Віцебск, Пінск або за мяжу - Польшчу або Венгрыю. Сёння грузім тры вагоны для ААТ «Гомельдрэў». А вось тут, у паласе адводу, ляжаць раней прывезеныя бяроза і хвоя - 150 кубоў. Больш нельга. Для кожнага лясгаса вызначаны ўчастак.

Тры вагоны пад пагрузку замовіў сёння і Вілейскі лясгас, які знаходзіцца ў пачатку чароды.

- Нашы машыны лесаматэрыял ўжо перагрузілі. Зараз хлопцы адправіліся па наступную партыю, - канстатуе майстар пагрузачна-разгрузнага ўчастка Вілейскага доследнага лясгаса Віктар Садоўскі. - Мы тут з пачатку жніўня. Прыехалі ў ліку першых. Як і ўсе астатнія, працуем вахтавым метадам - два тыдні адна брыгада, дзве - іншая. Ўжо абжыліся. Вось бачыце, вагончик- бытоўку сваю прывезлі, заначуем у дзіцячым лагеры. Нарыхтоўка драўніны вырабляецца кругласутачна, а пагрузка - толькі ў светлы час. Безумоўна, праца чыгуначнікаў у рэжыме нон-стоп значна паскорыла б тэмпы адпраўкі лесаматэрыялаў. Але станцыя не валодае ўсімі неабходнымі для грузавых аперацый ўмовамі. І ў першую чаргу - асвятленнем. Праўда, у бліжэйшы час плануецца ўсталяваць дадатковыя свяцільні.

- Значнае павелічэнне аб'ёмаў пагрузкі запатрабавала часовага ўзмацнення штата таварнай канторы станцыі, - канстатуе Мікалай Нікіфараў. - Да гэтага тут працавалі пазменна два прыёмаздатчыка, а афармленне дагавораў з кліентамі выконвалася на станцыі Жодзіна, бо ў нас іх няшмат. Сярод атрымальнікаў грузу - установа «Заходні» і ААТ «Смалявічы бройлер», якое яшчэ і адпраўляе сваю прадукцыю. Зараз жа да нас камандзіравалі яшчэ два таварных касіра і два прыёмаздатчыка, якія працуюць, што называецца, не падымаючы галавы. Пры гэтым лясгасы просяць аб павелічэнні персаналу - хочуць паскорыць працэс афармлення перавозачных дакументаў.

Дадалося працы і дзяжурным па станцыі Іллі Гарбачову, Алесі Лукашэвіч, Аляксандры Растаргуевай, Дыяне Яшчанке, Ігару Уклейка. Гэта пры тым, што кожны дзень тут, па галоўным хаду магістралі, праходзіць каля 40 пар пасажырскіх і 40 грузавых цягнікоў. Напружанымі выдаліся другая палова ліпеня, жнівень, верасень і для начальніка станцыі Мікалая Нікіфарава. На сваёй пасадзе ён зараз і ў выходныя дні. Добрую прафесійную школу пасля заканчэння аршанскага галіновага каледжа Мікалай Уладзіміравіч атрымаў на станцыі Смалявічы. Але вопыт, набыты тут за апошнія месяцы, лічыць малады кіраўнік, варта некалькіх гадоў працы.

Чырвоны Сцяг ў гэты напружаны час больш нагадвае буйную грузавую станцыю. Ледзь яе прыемаадправачны шляху вызваляюцца ад грузавых складаў, іх займаюць толькі што загружаныя новыя. Праца не спыняецца, а прадстаўнікі лясгасаў працавалі нават у сваё прафесійнае свята (ён адзначаўся 18 верасня) плячом да пляча з чыгуначнікамі. Бо да канца года трэба расчысціць ад буралому вялікія плошчы, каб ужо неўзабаве на гэтым месцы вырас новы лес.

Вольга АРЛОВА