Лідэр ва ўсім
02 верасня 2016
У ліку лепшых рацыяналізатараў Беларускай чыгункі па выніках 2015 года названа інжынер тэхнічнага аддзела станцыі Мінск-Сартавальны Таццяна Дзянісава.
У мінулым годзе Таццяна Валер'еўна у суаўтарстве са сваімі калегамі прадставіла і ўкараніла ў вытворчасць адно з самых выніковых рацыяналізатарскіх прапаноў у сталічным аддзяленні: новая тэхналогія развоза мясцовага грузу на станцыі Мінск-Паўднёвы лакаматывам станцыі Мінск-Сартавальны за год эканоміць прадпрыемству 210 тыс. дэнамінаваных рублёў.
Гэтая наватарская ідэя дазволіла павялічыць прадукцыйнасць працы і манеўровага лакаматыва, паменшыць выдаткі, звязаныя з невытворчыя прастоем лакаматыва ў чаканні падачы — уборкі вагонаў, а таксама зменшыць прастой мясцовага вагона на станцыі Мінск-Паўднёвы.
Вялікую эканомію сродкаў (больш за 240 тыс. дэнамінаваных рублёў) дало і ўкараненне ў гэтым годзе новай тэхналогіі фарміравання цягніка на станцыi Мінск-Паўднёвы. Гэта значна паўплывала на паляпшэнне эксплуатацыйных паказчыкаў сталічнага аддзялення. У прыватнасці, скараціла працягласць прастою транзітнага вагона з перапрацоўкай, а таксама за прастой вагона пад адной грузавой аперацыяй, зэканоміла час працы манеўровага лакаматыва.
- Безумоўна, гэта нашы калектыўныя распрацоўкі, — распавядае інжынер Таццяна Дзянісава, якая курыруе пытанні рацыяналізацыі на прадпрыемстве. — Над імі я працавала ў суаўтарстве з вядучым інжынерам па бяспецы руху Андрэем Яковцом, начальнікам тэхаддзела Андрэем Казачэнка, тэхнікам Вольгай Зыль, эканамістам Таццянай Салавей. Але галоўным энтузіястам і генератарам ідэй, натхняючым нас, выступае галоўны інжынер станцыі Максім Марозаў.
На рахунку Таццяны Дзянісавай — сем рацыяналізатарскіх прапаноў (аўтарскіх і калектыўных). У іх ліку — змена тэхналогіі ўзважвання вагонаў на станцыі Мінск-Сартавальны, змяненне тэхналогіі па замацаванню мясцовых вагонаў на 67-м і 74-м шляхах, змена ўліку прастою лакаматываў па станцыі і іншыя.
- Мінск-Сартавальны — станцыя вялікая, складаная і да таго ж найбуйнейшая сартавальная на магістралі, — адзначае Таццяна Валер'еўна. — Таму практычна ўсе нашы навацыі датычацца аптымізацыі розных аперацый. І як паказвае жыццё - ўдасканаленні няма мяжы. Спадзяюся, і ў далейшым станцыя будзе развівацца, у тым ліку і за кошт творчай думкі яе работнікаў.
Па прызнанні Таццяны Дзянісавай, творчаму натхненнем і энтузіязму асабліва спрыяе абстаноўка ў калектыве, уменне працаваць камандай, аўтарытэт кіраўнікоў. На станцыі Мінск-Сартавальны Таццяна Валер'еўна ўжо 12 гадоў. За плячыма — аршанскі галіновы каледж (тады яшчэ тэхнікум), БелДУТ, дзе атрымлівала і павышала ўзровень ведаў у галіне арганізацыі кіравання на чыгуначным транспарце. Першы практычны вопыт Таццяна атрымала на станцыі Асінаўка недалёка ад дома, а адточвала навыкі на працягу сямі гадоў на станцыі Мінск-Паўднёвы, дзе была дзяжурным па станцыі. Пазней гэта спатрэбілася ёй пры нараджэнні рацпрапаноў. На галоўную сартавальную станцыю магістралі яна прыйшла інжынерам па ахове працы, але ўжо шмат гадоў з'яўляецца інжынерам тэхнічнага аддзела. На Таццяне Дзянісавай — уся тэхнічная дакументацыя (распрацоўка, афармленне і ўзгадненне з сумежнымі гаспадаркамі), а таксама пытанні рацыяналізацыі.
Здавалася б, зусім руцінная праца. Але чыгуначніца бачыць яе вельмі нават творчай, калі валодаць аб'ёмным багажом ведаў і быць камунікабельным. А яшчэ, па словах калег і кіраўніцтва станцыі, у гэтым чалавеку спалучаюцца добрасумленнасць, адказнасць, педантычнасць, якія і складаюць спецыфіку яе працы. Адзначаюць яе і як актыўнага, клапатлівага і чуллівага прафсаюзнага лідэра.
Аб абраным шляху Таццяна Валер'еўна зусім не шкадуе: бацькі бачылі яе медыкам, але з павагай паставіліся да выбару дачкі. У выніку яна стала першым чыгуначнікам: мама шмат гадоў аддала выкладчыцкай працы, бацька — ахове лесу. Затое ў яе ўласнай сям'і яна зусім не адзіны працаўнік стальной магістралі: муж Сяргей працуе ва Ўпраўленні дарогі. Шмат гадоў Беларускай аддалі яго бацькі. Старэйшы сын нашай гераіні Іван, якому ў гэтым годзе спаўняецца 16 гадоў, таксама робіць выбар паміж чыгункай і медыцынай.
У сям'і Дзянісавых ёсць адна добрая традыцыя — вялікія святы адзначаць разам, дзе збіраецца некалькі пакаленняў. У такія дні Таццяна, якая любіць рыхтаваць, песціць сямейства рознымі кулінарнымі вынаходствамі. Любяць яны разам бавіць час і на дачы. А з мінулага года ў жанчыны з'явілася новае захапленне — пчолы, пакінутыя ў спадчыну ад бацькі. Працягваючы яго справа, сёння яна самастойна спраўляецца з 12 вуллямі. Нагрузка, вядома, вялікая, але і энергетычная зарадка немалая. Гэта дапамагае ў працы.
Вольга АРЛОВА
Да спісу навін за 2016 год