.png)
Павага - за дасягненне
19 снежня 2016
Начальнік рэзерву лакаматыўных брыгад лакаматыўнага дэпо Орша Наталля Агнiщенка- поўны кавалер знака «За добрасумленную Працу на Беларускай
чыгунцы». У гэтым годзе ёй была ўручана гэтая ўзнагарода I ступені.
Роднаму прадпрыемству Наталля Анатольеўна аддала 38 гадоў. Прыйшла ў дэпо адразу пасля заканчэння дзесяцігодкі. І не выпадкова: тут да таго часу ўжо шмат гадоў працаваў яе бацька. Калісьці ў
Оршу з Ваўкавыска Анатоль Аляксеевіч прыгнаў на рамонт цеплавоз, ды так тут і застаўся. Затрымала яго прыгожая тэлефаністка Лізавета, якая заваявала сэрца машыніста.
- Дзяцінства маё прайшло каля станцыі Орша-Заходняя.
Засынала і прачыналася пад грук колаў на сартавальнай горцы і аб'явы па гучнагаварыцелі аб прыбыцці і адпраўленні пасажырскіх цягнікоў, - успамінае Наталля Анатольеўна. - Калі бацька стаў
дзяжурным па дэпо, то часцяком браў мяне з сабой. Таму з дзяцінства мела ўяўленне пра цеплавозы, прафесіі машыніста, ведала нюансы працы лакаматыўных брыгад. Шмат у чым гэтаму спрыяў і часопіс
«Электрычная і цеплавозная цяга» - галоўнае выданне нашай сям'і ў той час.
Працоўная біяграфія Наталлі Агнiщенка пачалася з пасады аператара па заработнай плаце групы аператыўна-тэхнічнага ўліку. Тады ж паступіла ў аршанскі галіновай тэхнікум (цяпер каледж),
пазнаёмілася з будучым мужам. Будучы актыўнай камсамолкай, ўступіла ў шэрагі добраахвотнай дружыны. Пасля нараджэння дачкі давялося некалькі змяніць род дзейнасці - стала табельшчыкам ў цэху рамонту
дэпо. Была, па сутнасці справы, на варце дысцыпліны і аховы працы. Праз нейкі час зноў перайшла ў цэх эксплуатацыі, дзе працавала тэхнікам- расшыфроўшчыкам хуткасцемерных стужак. Тут ад
спецыяліста ў першую чаргу патрабаваліся ўважлівасць і веданне ПТЭ, тэхнічных і службовых інструкцый.
Не менш цікавай і адказнай, на думку Наталлі Анатольеўны, была праца аператарам паста ЭЦ пры дзяжурным па дэпо. Яна займалася арганізацыяй і падрыхтоўкай лакаматываў і лакаматыўных брыгад да
рэйса. Калі стала нарядчыкам, узаемадзеянне з машыністамі, іх памочнікамі і машыністамі-інструктарамі ўзмацнілася. Ужо дзесяць гадоў жанчына кіруе рэзервам лакаматыўных брыгад дэпо. У яе абавязках -
кантроль за працай нарядчыкаў, камплектаваннем лакаматыўных брыгад і «падвязкі» іх у адпаведнасці з сутачным планам, забеспячэнне рэжыму працы і адпачынку і многае іншае ...
- Важна быць не толькі арганізаваным і адказным, але і знаходзіць правільнае рашэнне ў самых складаных сітуацыях. І вялікую ролю гуляе ўменне адшукаць індывідуальны падыход да кожнага чалавека,
- дзеліцца прафесійнымі сакрэтамі Наталля Агнiщенка. - Вядома, істотную дапамогу аказваюць машыністы-інструктары, з якімі працую ў цеснай звязцы.
- У Наталлі Анатольеўны вельмі важная задача, - распавядае намеснік начальніка дэпо Уладзімір Красоўскі. - І толькі павышанае пачуццё адказнасці, прынцыповасць і адначасова пачуццё гумару,
уменне слухаць і чуць, згладжваць, што называецца, вострыя куты, дазваляюць ёй лёгка знаходзіць агульную мову з машыністамі, іх памочнікамі, машыністамі-інструктарамі (а гэта больш за 500 чалавек) і
карыстацца у іх аўтарытэтам. Гэта, безумоўна, годна павагі.
Разам з Наталляй Анатолеўнай ў дэпо працуе і яе муж Уладзімір Мікалаевіч - слесар-рамонтнік рухомага складу. Разам яны ўжо 37 гадоў. Праца на адным прадпрыемстве ім не толькі не зперашкаджае,
хутчэй, наадварот, аб'ядноўвае. Ёсць у мужа і жонкі яшчэ адно агульнае захапленне і традыцыя: ўсёй сям'ёй любяць выязджаць на прыроду, любяць рыбачыць. З дзецьмі і сябрамі
аб'ехалі амаль усю Беларусь, пабывалі на большасці буйных азёр, дзе не абыходзілася без смачнай юшкі на вогнішчы. Наталля Нярэдка клас паказвала, апярэджваючы мужчын па колькасці злоўленай
рыбы.
Ёсць у Наталлі Анатольеўны яшчэ адно любімае хобі - кветкаводства. Сёння ў яе доме настольнае выданне - акрамя галіновай газеты «Чыгуначнік Беларусі» - часопіс «Хатнія
кветкі». Асаблівую ўвагу надае архідэя, якія яна вырошчвае і дорыць сябрам. Але самая вялікая радасць мужа і жонкі - унучкі Крысціна і Юля. Крысціна марыць стаць юрыстам. Але, магчыма, і яна
захоча звязаць жыццё з чыгункай. Бо аб стальной магістралі дзяўчынка, як у свой час яе бабуля, таксама ведае нямала.
Вольга АРЛОВА
Да спісу навін за 2016 год
