04 мая 2016

На магістралі конкурс праводзіцца штогод, у гэты раз за званне лепшых змагалася 64 лакаматыўных «дуэта».

Аршанцы лідзіруюць ўжо не ў першы раз, і ў гэтым няма нічога дзіўнага. Бо яны – прадстаўнікі аднаго з найстарэйшых дэпо магістралі, які мае вялікі цэх эксплуатацыі, багатую гісторыю і даўнія традыцыі. «Заслонаўцы» водзяць цягніка ў шасці кірунках, маюць заключэнне на эксплуатацыю амаль усіх відаў цягавага рухомага складу, наяўнага на Беларускай чыгунцы. У прыватнасці, на ўсе серыі пасажырскіх і грузавых электравозаў, дызель-цягнікоў, а таксама цеплавозаў серый ТЭП70, ТЭП70 БС, ТЭП60, ЧМЭ3, М62, усе індэксы 2ЦЭ10 і 2М62.

У дэпо працуюць больш двух дзясяткаў моладзевых лакаматыўных брыгад, сярод якіх тандэм Дзмітрыя Тымонюка і Віталя Шайдо – адзін з самых стабільных. Падбіралі хлопцаў з дапамогай псіхалагічнага тэсціравання, па выніках якога іх дзелавыя якасці і рысы характару ўзаемна дапаўняюць адна адну. Дзмітрый – стрыманы, прымае рашэнні свядома, Віталь – энергічны, легкі на ўздым, надзейны памочнік у справе (у абодвух першая група допуску). У хлопцаў шмат агульнага: карэнныя аршанцы, дзяцінства, што называецца, правялі каля чыгункі, плануюць далей вучыцца, сваімі прыярытэтамі лічаць сям'ю і працу.

Але ў кожнага – свая дарога на магістраль. Дзмітрый Тыманюк – з чыгуначнай сям'і. Яго мама ўсе жыцце працавала ў лакаматыўным дэпо. Тут працуе і яго старэйшы брат Сяргей. Дзмітрый жа атрымаў спецыяльнасць электразваршчыка, працаваў на мясцовым камбінаце будаўнічых канструкцый і дэталяў. У неспакойныя 1990-я гэта прадпрыемства, як і многія ў Оршы, перажывала не лепшыя часы. Маючы даволі запатрабаваную ў прамысловасці і будаўніцтве прафесію, малады чалавек спадзяваўся ўладкавацца па спецыяльнасці ў лакаматыўнае дэпо, тады актыўна реконструируемое і модернизируемое. Але ўжо праз некалькі месяцаў працы дзяжурным стрэлачнага паста яму прапанавалі асвоіць прафесію памочніка машыніста цеплавоза i электравоза. Паўгода вучобы ў Гомельскім навучальным цэнтры – і Дзмітрый ужо ў кабіне электравоза ВЛ80С ездзіў у напрамках да Смаленска і Мінска. Поднабраться вопыту, перайшоў у пасажырскае рух на электравозы ЧС4Т. А затым быў зноў Гомель, вучоба ў якім стала адным з самых яркіх перыядаў у яго жыцці. Атрымаўшы дакумент на права кіравання электравозам, Дзмітрый неўзабаве вярнуўся на стары добры ВЛ80С, але толькі ўжо за правае крыло. А пасля павышэння класа кваліфікацыі стаў вадзіць пасажырскія цягнікі на электровозах ЧС4Т. У гэты ж час завочна скончыў аршанскі галіновай каледж.

Яго напарнік – Віталь Шайдо – пасля школы зарабляў грошы на будоўлі. Адслужыўшы ў арміі, працаваў у праваахоўных органах (у Аршанскім ГАУС). Але неўзабаве зразумеў, што гэта не яго прызванне. Па радзе сяброў звярнуўся ў лакаматыўнае дэпо. Літаральна праз тры месяцы працы маладога чалавека накіравалі на курсы памочнікаў машыністаў электравозаў ў Баранавіцкі навучальны цэнтр. Першым яго лакаматывам быў грузавы ВЛ80С. Добра памятае і першую паездку (на Мінск – вельмі хвалюючую для яго). Перад пераходам у пасажырскае рух Віталь паспеў пазнаеміцца і з новенькімі БКГ1. Пазней з'явілася магчымасць параўнаць іх яшчэ з адным сучасным электравозам ЭП20. Але яму пастаянна даводзіцца мець справу з чэшскімі ЧС4Т. Акрамя таго, у мінулым годзе ў Баранавічах атрымаў правы на кіраванне электравозам.

Па словах сакратара вузлавой арганізацыі ГА «БРСМ» Эдуарда Яўменава, на конкурс брыгада была прадстаўлена не толькі дзякуючы прафесійным якасцям Дзмітрыя і Віталя (пісьменнасць, высокае пачуцце адказнасці, выкананне графіка руху цягнікоў, нормаў расходу паліўна-энергетычных рэсурсаў). Яны ўдзельнічаюць у грамадскім жыцці прадпрыемства, горада, абараняюць гонар дэпо на спартыўных, турыстычных і моладзевых мерапрыемствах вузла, раена, аддзялення і нават вобласці, вядуць актыўны лад жыцця. Віталь яшчэ і захапляецца футболам.

Маладыя людзі разумеюць, што пры іншых абставінах іх жыцце магла б скласціся інакш. Аб тым, што прыйшлі на Беларускую чыгунку, не шкадуюць. І таму што гэта – адна з самых стабільных галін (а ў Воршы – яшчэ і самых прэстыжных), і таму, што здолелі палюбіць і сваю новую прафесію, і калектыў. А легендарнае лакаматыўнае дэпо – адно з найбольш шматлікіх і згуртаваных прадпрыемстваў вузла.

Вольга МІКАЛАЕВА