16 мая 2016

Яна не ўяўляе жыцце без творчасці і вельмі любіць сваю працу на Беларускай чыгунцы.
І з удзячнасцю прымае як добрыя пажаданні пасажыраў, так і апладысменты прыхільнікаў свайго пеўчага таленту.

Ганна Крупеник родам з Бабруйска. У гэтым горадзе скончыла школу, менавіта тут зрабіла першыя крокі на сцэне. Дзяўчына з 10 да 17 гадоў займалася ў вакальнай студыі «Лотас». Спявала ў хоры, так і сольна. Падабаюцца ей і бардаўскія кампазіцыі. Адкуль такая любоў да творчасці?

- Напэўна, ад бацькі, — усміхаецца Ганна. — Ен служыць у бабруйскім музычным тэатры «Слугі трох муз». А яшчэ здымаецца ў кінафільмах.

І ўсе ж прафесію дзяўчына абрала зусім не творчую. Кажа, што вельмі спадабалася форма правадніка пасажырскага вагона. Ей абавязкова захацелася яе прымерыць. Так і атрымалася. Але перш Ганна Крупеник падала дакументы ў Мінскі дзяржаўны каледж чыгуначнага транспарту імя Я. П. Юшкевіча. Гэта было ў 2011 годзе. Цягніковую практыку праходзіла на маршруце Мінск — Мурманск. Прызнаецца, што спачатку вельмі хвалявалася — усе-такі шлях няблізкі! Ва ўсім дапамагалі вопытныя калегі, за што Ганна ім бязмерна ўдзячная. У Мінскім вагонным участку яна пачала працаваць у 2013 годзе. Цяпер ужо — на рэйсе Мінск — Масква. А не так даўно перайшла на маршрут Мінск — Кіеў. Адзначае, што прэстыжна працаваць на фірменным цягніку «Белы бусел». І ў той жа час — вельмі адказна.

- Праца есць праца, і яе трэба імкнуцца прафесійна выконваць, — заўважае Ганна. — Я прывыкла да зносін з пасажырамі і стараюся зрабіць усе, каб іх падарожжа з адной сталіцы ў іншую праходзіла камфортна. Сярод іх — нямала вядомых людзей. Не так даўно, да прыкладу, на «Белы бусел» здзяйсняла паездку эстрадная зорка Вера Брэжнева.

Зрэшты, Ганна Крупеник таксама ведае, што такое сцэна і авацыі гледачоў. Яна была адной з удзельніц конкурсу «Раманса трапяткія гукі", які прайшоў у Мінскім Палацы культуры і спорту чыгуначнікаў. Там яна выканала раманс на вершы Марыі Пятровых «Не взыщи, мае прызнання грубыя…».

- Гэтую кампазіцыю я пачула ў адным з серыялаў, — раскрывае творчую «кухню» дзяўчына. — І музыка, і словы — усе аказалася сугучна майму душэўнаму стану. Таму я зрабіла такі выбар. Дарэчы, раманс напісаны яшчэ ў 1940 годзе.

Да конкурсу рыхтавалася самастойна, старанна рэпетыравала будучыню выступ. А стварыць патрэбны вобраз дапамагла мама Ганны — Ларыса Валянцінаўна. Яе парады, як прафесійнага стыліста і цырульніка проста неацэнныя, кажа дзяўчына.

Ганна Крупеник спачатку выступіла на адборачным туры, а затым і на гала-канцэрце.

- Адборачны тур праходзіў для мяне вельмі хвалююча, — успамінае субяседніца. — Іншая справа — гала-канцэрт: гэта быў такі эмацыйны ўздым, такое натхненне, што само выступленне прайшло на адным дыханні. Спадабалася і арганізацыя мерапрыемства — усе было на вышэйшым узроўні. Прыемна, што на Беларускай чыгунцы падтрымліваюць творчых людзей.

У Ганны вельмі прыемны, меладычны голас. Як жа яна падтрымлівае такую добрую творчую форму?

- Асаблівых сакрэтаў няма, — заўважае дзяўчына. — Галоўнае — спяваць з душой, а слухачы гэта заўседы ацэняць па вартасці.

Нягледзячы на складаны графік, яна яшчэ паспявае атрымліваць вышэйшую адукацыю — вучыцца ў Беларускім дзяржаўным універсітэце культуры і мастацтваў. Але пакідаць любімую працу на магістралі не збіраецца. Так што ў пасажыраў фірмовага «Белага бусла» есць унікальная магчымасць чуць прыгожы голас правадніка пасажырскага вагона Ганны Крупеник.

Дзмітрый УЛАДЗІМІРАВІЧ