.png)
Заўседы з добрым настоем
05 снежня 2016
Нават калі дзень не задаўся і надвор'е не радуе, на працы завал і дома куча спраў, — настрой абавязкова палепшыцца, варта толькі ўбачыць ветлівыя
ўсмешкі выпраўным білетных касіраў станцыі Мінск-Пасажырскі Яўгеніі Трыфанавай і Анастасіі Лукашэвіч. Ужо больш за год дзяўчаты працуюць на цягніках гарадскіх ліній.
Дадзеныя склады курсуюць па трох напрамках, звязваючы сталіцу з гарадамі-спадарожнікамі - Заслаўем, Руденском і Смалявічамі. Насця і Жэня кажуць, што незалежна
ад маршруту, пікі загружанасці супадаюць. Раніцай людзі спяшаюцца ў Мінск на працу, а вечарам — назад. У гадзіны піка маім суразмоўніцам і прысесці
няма калі. Пасажыраў у салоне шмат, адлегласць паміж прыпынкамі цягнік пераадольвае хутка, трэба паспець праверыць у усіх, што ўвайшлі праязны дакумент, каго трэба —
абiлецiь. «Затое не сумна, — усміхаецца Жэня. — Увесь час у руху, у зносінах. Час пралятае хутка. Тых, хто штодня ездзіць
з намі на працу і назад, мы ўжо ведаем у твар. І яны нас пазнаюць: у горадзе сустрэнуць — вітаюцца «.
У цягніках гарадскіх ліній выкарыстоўваюцца праязныя дакументы некалькіх відаў. Напрыклад, звыклы для мінчукоў і гасцей сталіцы талончык, толькі з эмблемай ЭПг або чэкавы білет,
які выдаюць у чыгуначнай касе. Білет таксама можна купіць у выпраўных касіраў непасрэдна ў салоне. Многія пастаянныя пасажыры карыстаюцца праязнымі - папяровымі або смарт-картамі,
якія прыкладваюць да валідатары. Дзіўна, як Насця і Жэня ня губляюцца ў такой вялікай разнастайнасці дакументаў. «Гэта толькі здаецца складаным,
а з вопытам вачэй становіцца накіданым», — тлумачыць Жэня.
Ня выклікала вялікіх цяжкасцяў у дзяўчат і якая прайшла нядаўна дэнамінацыя: з манетамі і новымі купюрамі яны асвоіліся хутка. «Калі старыя грошы цалкам выйдуць
з абарачэння, будзе лягчэй», — кажа Насця.
На жаль, яшчэ не ўсе пасажыры добра знаёмыя з правіламі перавозак чыгуначным транспартам. Таму раз-пораз ў іх узнікаюць пытанні: ці можна
правозіць ровар, хатніх жывёл і т. д. Дзяўчыны цярпліва тлумачаць кожнаму іх правы і абавязкі. "Напрыклад, інваліды першай і другой груп агульнага захворвання маюць права на бясплатны
праезд. Дзеці да 7 гадоў - таксама. Толькі не ўсе бацькі ведаюць, што на дзіця трэба афармляць безграшовы білет, для чаго неабходна прад'явіць арыгінал адпаведнага
дакумента", — распавядае Жэня.
Дзяўчаты не толькі калегі, але і сяброўкі: пазнаёміліся яны ў сталічным чыгуначным каледжы ім. Е. П. Юшкевіча, дзе вучыліся на адным курсе. Практыку праходзілі ў Мінскім вагонным
участку, праўда, на розных напрамках і ў розных цягніковых брыгадах. А пасябравалі юныя чыгуначніцы пасля таго, як разам сталі працаваць выпраўнымi білетнымi касірамі станцыі
Мінск-Пасажырскі ў цягніках гарадскіх ліній. Тут ім вельмі падабаецца. Асабліва адзначылі камфартабельныя салоны і зручны графік.
Вольны час Насця і Жэня таксама імкнуцца праводзіць разам, у кампаніі сяброў. Камунікабельныя, вясёлыя, дзе б ні з'явіліся, яны заўсёды прыцягваюць да сябе ўвагу.
Але легкадумнымі іх не назавеш. Абедзве суразмоўніцы адзначылі, што ў прадстаўніках моцнага полу ў першую чаргу цэняць надзейнасць, самастойнасць, дысцыплінаванасць, павагу
да жанчыны. Менавіта таму ў жаніхі выбралі чыгуначнікаў.
Інга МИНДАЛЁВА
