.png)
Снег? Рух без перашкод
19 студзеня 2017
За адзін рэйс снегаўборачная машына СМ № 1871 Мінскай дыстанцыі шляху вывозіць больш за трыста кубаметраў снегу.
Цяперашняя зіма расслабіцца пуцейцамі не дае. Ледзь адступілі маразы, на змену ім прыйшлі моцныя снегапады. Толькі за выходныя са станцыі Мінск-Пасажырскі
снегаўборачная машына СМ № 1871 вывезла больш за дзве тысячы кубоў снегу. А нябесная канцылярыя, нібы ў адплату, дадае яго зноў і зноў.
- Надвор'е казачная, - сустракае мяне начальнік участка сталічнай дыстанцыі шляху Алег Бадышев. «Нічога сабе казачная», - думаю я, грэючы рукі дыханнем.
А Алег Васільевіч між тым успамінае, у якіх няпростых умовах чысцілі станцыю і перагоны ў сакавіку 2013 года, калі свой характар беларусам паказаў міжземнаморскі «Хаўер», і ў
студзені мінулага, калі ў госці завітала суровая «Данiэлла». Тады за рыдлёўкі ўзяліся ўсе - нават кіраўніцтва дыстанцыі. Бачачы, як я куталася ў цёплы шалік, путеец весела
пакеплівае:
- Мароз павышае ўзровень сератаніна, паляпшаецца тэрмарэгуляцыю арганізма.
А яшчэ ў свежым паветры на 30% больш кіслароду. Работнікам разумовай працы гэта карысна.
... Дзень у Алега Бадышева пачынаецца ў сем раніцы. Пасля планёркі ён выдае ўборы дарожным майстрам, правярае, як ідуць справы з рамонтам і абслугоўваннем шляху на давераным яму ўчастку. Праца
адказная - трэба ва ўсё ўнікаць і асабіста ўсё кантраляваць. Калі ж на лініі нешта не ладзіцца або выходзіць з ладу, аператыўныя рашэнні прымае зноў жа ён. А часам, з-за капрызаў надвор'я,
падымаць людзей і тэхніку прыходзіцца глыбокай ноччу, так што працоўны дзень фактычна ненармаваны. Увечары трэба зноў жа падрыхтавацца да заўтрашняй змене - старанна прадумаць заданні, спланаваць
працу. Дома - часцей да васьмі вечара, а ў сем раніцы зноў ўставаць.
Гэта ўжо звычка, ёй Алег Бадышеў варта нават у адпачынку:
- Арганізм-то не падманеш. Накшталт думаеш, адасплюся на адпачынку, а ўсё адно - на досвітку ўжо на нагах.
Прыгледзеўшыся, сярод вагонаў прыгарадных і пасажырскіх цягнікоў бачу знаёмыя абрысы набіраючай ход снегаўборачнай машыны. Побач з ёй - чалавек у жоўтым камізэльцы і з жоўтым сцяжком. Гэта
дарожны майстар Ігар Карытко.
- Працуйце? - Задаю недарэчы пытанне, адказ на які відавочны.
- Прыходзіцца імкнуцца, -улыбается Ігар Юр'евіч. - Шчыра кажучы, гэта зіма нас трымае ў тонусе. Асабліва перападамі тэмператур. Яшчэ пару дзён таму было мінус дваццаць, цяпер - не больш
за пяці. А на днях сіноптыкі зноў мароз абяцаюць.
Размаўляючы, ідзем уздоўж шляхоў, паколькі СМка, не спыняючыся, працягвае свой працоўны ход па станцыі. Гэты снегапрыбіральшчык, падштурхоўвае манеўровым лакаматывам, працуе дзіўным чынам.
Памятаеце тых павукоў, якія пярэднімі лапкамі нясуць здабычу сабе ў пасць? Дык вось, «эсэмка», як яе называюць самі чыгуначнікі, распраўляецца з тонамі снегу па такім жа
прынцыпе.
- У пярэдняй частцы галаўной машыны знаходзіцца ротар. Снег падаецца на загрузны канвеер, які транспартуе яго ў прамежкавыя паўвагоны, якія стаяць за галаўнай машынай, - тлумачыць Ігар
Юр'евіч.
Цікавы факт: снег ў вагонах рухаецца так званым метадам перасыпання. Уздоўж прамежкавых паўвагонаў праходзяць нахільныя пласціністыя канвееры, якія перакрываюць канвеер суседняга паўвагона, таму
снег перамяшчаецца з аднаго паўвагона ў іншай ўздоўж усяго складу, пакуль не дасягне апошняга - разгрузнага. Запоўнены да адмовы снежны склад едзе «вытрасаць» за межы станцыі. Для
ачысткі между шляхамi галоўная машына абсталявана бакавымі шчоткамі, размешчанымі ў працоўным становішчы пад вострым вуглом да кірунку руху машыны. Аднак без дапамогі людзей
«эсэмка» не магла б дзейнічаць гэтак эфектыўна.
З дазволу пуцейцаў, залажу ў кабіну. С марозу тут здаецца на здзіўленне цяпло, а праз пару хвілін разумею, што нават горача. Кампанія таксама цёплая і вясёлая - машыніст Мікалай Скок і яго
памочнік Ягор Казачок.
Начальнік участка Алег Бадышев
- А вы - карэспандэнт? Мяне сфатаграфуйце - вельмі хачу ў газету, - Ягор Іванавіч усміхаецца. Фотакарэспандэнт Віктар Дулебы робіць некалькі здымкаў.
Хлопцы адчуваюць сябе тут вельмі камфортна.
- Цікава, колькі снегу за рэйс захапіць можаце? - раздуваю агеньчык гутаркі.
- Прыкладна 350 кубаметраў.
- А колькі рэйсаў плануецца?
- Сёння тры намечана. Значыць, са станцыі Мінск-Пасажырскі амаль тысячу «кубікаў» вывезем. А да гэтага столькі ж рэйсаў зрабілі са станцыі Мінск-Паўднёвы.
Нягледзячы на тое, што знадворку матор працуе гучна, у кабіне яго амаль не чуваць. Перад «штурманам» Мікалаем Мікалаевічам - два рады рычагоў, якімі ён валодае віртуозна. Пульт
кіравання нагадвае гульнявой аўтамат, у якім трэба выцягнуць цацку з дапамогай джойсціка і металічнай рукі. Думаю, у гэтай гульні ён дамогся бы поспеху, паколькі машыністам снегаўборачнай машыны
працуе амаль дваццаць гадоў.
У добрай кампаніі час ляціць незаўважна. Вось мы ўжо і падбіраемся да гранічнай рысы, на якой непераадольнай перашкодай ўстала апора з чырвоным святлафорам. З дыялогу экіпажа разумею, што
надыходзіць невялікі перапынак да наступных указанняў ад начальніка ўчастка Алега Бадышева.
Скарыстаўшыся тайм-аўтам, з дарожным майстрам Ігарам Карытка мы здзяйсняем экскурсію ўздоўж спецыялізаванага складу. На другім яго канцы прычэпленыя цеплавоз, які і забяспечвае рух СМкi. З
кабіны нам ветліва махае рукой машыніст Сяргей Смальчsк. А ў хваставым вагоне нясе сваю працоўную вахту яшчэ адзін памочнік машыніста СМкi - Аляксандр Малахоўскі.
Развітваючыся, Алег Бадыше ў зноў запрашае мяне на снегазмаганне:
- Толькі ў наступны раз возьмiце ў рукі рыдлёўку і дапамажыце нам як варта. Працаўнікі «другой чаргі» нам ой, як патрэбныя.
Што ж, каляндарная зіма яшчэ ў самым разгары. Магчыма, у хуткай будучыні прыйдзецца рабіць рэпартаж і «з рыдлёўкай у руках».
Таццяна Мазур
