.png)
У кожнай змене – прафесіяналы
20 лютага 2017
Найбуйнейшай на Беларускай магістралі пазакласнай станцыi Мінск-Сартавальны па выніках 2016 года прысвоена прэмія імя машыніста В. А. Яцкевіча.
З яе мы пачынаем серыю артыкулаў пра лаўрэатаў гэтай прэстыжнай дарожнай ўзнагароды. Сёння карэспандэнты «чыгуначнікаў Беларусі» - са зменай станцыйнага дыспетчара Аляксандра Ката - адной з лепшых на станцыі Мінск-Сартавальны.
... Атмасфера ў зале дзяжурных па станцыі на цэнтральным пасту ЭЦ - «сэрца» станцыі, - як у аператыўным штабе. Увага засяроджана на выносным табло, дзе адлюстравана ўся абстаноўка, што называецца, у рэжыме анлайн. Не змаўкаюць цягніковая, манеўровая сувязь і тэлефоны. Усе сабраныя, засяроджаныя, маюць зносіны на сваім, зразумелым толькі адзін аднаму мове, хоць часам дастаткова толькі жэсту або погляду.
- З 32-га адчапіць, 10 вагонаў, перастаўляюць на 31-й, дадаем з роспуску і выцягваем на адпраўленне, - камандуе станцыйны дыспетчар. І літаральна праз хвіліну бярэ трубку тэлефона. - Не болей 71-га? Добра.
- Гэта цягніковай дыспетчар з ЦУПа папярэдзіў, што даўжыня грузавога складу павінна быць не больш за 71-га ўмоўнага вагона, - тлумачыць намеснік начальніка станцыі Максім Бохан. - На працягу змены станцыйны дыспетчар трымае сувязь з усімі, хто задзейнічаны ў перавозачнам працэсу: тут - з дзяжурнымі па станцыі, па горцы, калі трэба, звязваецца з дзяжурнымі па парку, пасадзе цэнтралізацыі і, вядома ж, з дзяжурным па аддзяленні і ЦУПом. Яго задача - арганізацыя і каардынацыя працы ў змене ўсіх падраздзяленняў станцыі і сумежных гаспадарак, безумоўна, пры забеспячэнні бяспекі руху.
Па словах Аляксандра Ката, ні адна змена не падобная: кожная мае свае асаблівасці і патрабуе пісьменных аператыўных рашэнняў. У гэтым уся хараство і складанасць прафесіі спецыяліста па руху. У сакавіку 2013 года, калі па Беларусі прайшоў цыклон Хаўер, ён сам на сабе гэта ўсё перажыў. У тую снежную ноч усё чыгуначнікі працавалі ў вышэйшай ступені аператыўна, Аляксандру ўручылі Падзяку начальніка Беларускай. За яго плячыма і перамога ў дарожным конкурсе на званне лепшага па прафесіі. Суразмоўца перакананы: у яго працы патрэбна не толькі добрая памяць, але і хуткасць рэакцыі, аператыўнае мысленне (бо сітуацыя можа змяніцца ў любую хвіліну). А яшчэ трэба быць адной камандай.
У яе складзе - дзяжурныя па станцыі Павел Марчанка і Максім Аксянюк.
- Яны аднаасобна кіруюць ўсімі рухамі на сваіх участках: распараджаюцца прыёмам, адпраўленнем, пропускам цягнікоў, вытворчасцю манеўраў, - распавядае Аляксандр Кот. - Абодва пачыналі працаваць на вузлавых станцыях. У аднаго за плячыма БелДУТ, другога - на 4-м курсе гэтай ВНУ. Сур'ёзныя, надзейныя хлопцы.
Іх правай рукой з'яўляюцца аператары пры дзяжурным па станцыі Марына Татаурова і Наталля Цітова - нашчадкавыя чыгуначнiцы, не адзін дзясятак гадоў аддалі прафесіі.
Больш за 15 гадоў на магістралі і дзяжурны па сартавальнай горцы Сяргей Яўсеенка. Усімі манеўрамі кіруе ён. А гэта - расфармаванне і фарміраванне складаў, манеўровыя перамяшчэння ў горачнай гарлавіне сартавальнага парку.
- Вось рыхтуецца да расфармавання склад з Баранавічаў, - звяртае нашу ўвагу Сяргей. - Тут самыя розныя вагоны. Іх роспуск вырабляецца ў аўтаматычным рэжыме. Тыя, што з небяспечнымі і негабарытнымі грузамі, доўгаабозныя патрабуюць асаблівых умоў роспуску.
У 12-гадзінную змену праз сартавальную горку станцыі (а гэта 21 сартавальны шлях) у сярэднім праходзіць каля 1400 вагонаў. А ўсяго па выніках 2016 года тут было перапрацавана 823 802 вагона, што склала 110,6% да плана.
У роспуску вагонаў ўдзельнічаюць аператары пры дзяжурным па горцы Таццяна Мотуз і Ірына Тодрык.
Дзяжурны па горцы Сяргей Яўсеенка і аператары пры дзяжурным па горцы Таццяна Мотуз і Ірына Тодрык
У прафесіі не пачаткоўцы. Сочаць за рухам адчапіць, правяраюць правільнасць іх прытрымлівання, кантралююць працу прылад аўтаматызацыі і пры неабходнасці карэктуюць іх працу. Разам з дзяжурным па горцы яны знаходзяцца ў эркеры, негалосна званым «балконам», - самым светлым памяшканні будынка цэнтральнага паста ЭЦ. Тры з чатырох яго сцен - вокны амаль у поўны рост. Агляд надзвычайны. Здаецца, што праглядаецца ўся станцыя (7,5 км у даўжыню). Адсюль бачым, як да гарбу горкі набліжаецца чарговы грузавы склад. Горачные складальнікі Максім Сотнікаў і Зміцер Траццяк падрыхтаваліся да расцепкi вагонаў. Ім неабходна з дапамогай расцепнога рычага адлучыць на хаду адзін або групу вагонаў для роспуску па зададзеных шляхах. Згодна натурна-сартавальнаму лістку гэта трэба будзе зрабіць 22 разы. Вагон з прапанам «здымуць» манеўровым цеплавозам, як забаронены да роспуску.
- Горочные складальнікі працуюць у пары, - кажа Максім Бохан. - Гэта павялічвае хуткасць роспуску, выключае памылкі, гарантуе бяспеку руху.
А вось рэгуліроўшчык хуткасці руху працуе ў адну асобу. Сёння ў гэтай ролі першазімнік Дзмітрый Ралло.
Вяртаючыся ў будынак цэнтральнага паста ЭЦ, Максім Бохан папярэдзіў, што мы абавязкова павінны зазірнуць у станцыйны тэхналагічны цэнтр апрацоўкі цягніковай інфармацыі і перавозачных дакументаў, дзе выконваецца вялікая і вельмі важная частка працэсу перавозак. Тут сканцэнтравана ўся перавозачная дакументацыя на прыбываюць і адпраўляюцца са станцыі цягніка. У іх поўная інфармацыя аб вагонах з моманту адпраўлення, якую аператары звяраюць, карэктуюць. Дакумент на адзін вагон, часам, складаецца з шасці і больш лістоў.
Горочный укладальнік Зміцер Траццяк
Неад'емнай часткай працоўнай змены вялікай станцыі з'яўляюцца дзяжурныя па парках. Праца ў іх больш чым рухомая: то замацаваць рухомы састаў тармазнымі чаравікамі, а потым зняць, то выдаць машыністам цягніковая дакументы і папярэджанне ... Дзіўна, што на гэтых пасадах - далікатныя і амаль некрасаўскiя жанчыны, якім у дзень прыходзіцца па дзесяць разоў насіць 7-кілаграмовыя тармазныя чаравікі і ў любое надвор'е праходзіць не адзін кіламетр. Усё ж такі меў рацыю вялікі рускі класік, больш стагоддзя таму, хто прысьвяціў прыгожай палове сваю паэму. Мы пазнаёміліся з дзяжурнымі па парках №№ 3, 4 Аленай Лабажэвіч і Аленай Целебук, якія аддалі гэтай працы шмат гадоў і з усмешкай кажуць пра складанасці.
Аператыўнае кіраўніцтва працай з мясцовымі вагонамі выконваецца ў 5-м парку станцыі, дзе знаходзіцца пост цэнтралізацыі. Арганізацыя і кантроль за гэтым працэсам, а таксама ўзаемадзеянне з кліентамі сканцэнтраваны ў руках дзяжурнага паста цэнтралізацыі. Сёння ў гэтай ролі Таццяна Неўмяржыцкая, ужо якая атрымала добры вопыт, будучы аператарам пры дзяжурным па станцыі Мінск-Сартавальны. Асноўныя кліенты - Мінскі камбінат сілікатных вырабаў, ААТ «Мінскдрэў», чыгуначныя прадпрыемства. У 2016 годзе аб'ём грузу, які прыйшоў у іх адрас, склаў 105,5% да папярэдняга года.
Дзяжурныя па парках №№ 3, 4 Алена Лабажэвіч і Алена Целебук
У цэлым мінулы год для станцыі Мінск-Сартавальны быў удалым. Мінчане забяспечылі бяспеку руху цягнікоў, добра працавалі па прастою вагонаў, сярэдняму вазе цягніка. З плюсам выкананыя такія паказчыкі, як прыём і адпраўленне цягнікоў у суткі, вагонаабарот, перапрацоўка на горцы, прадукцыйнасць манеўровага лакаматыва, прадукцыйнасць працы, энергазберажэнне.
2016-ы быў багаты і на падзеі. На базе станцыі з'явіўся Цэнтр кіравання і транспартнага абслугоўвання (ЦУТО). Па выніках паўгоддзя калектыў апынуўся ў ліку лепшых у галіновым спаборніцтве магістралі, а пад яго заслону станцыя адзначыла сваё 145-годдзе.
Вольга АРЛОВА
Да спісу навін за 2017 год
