.png)
З дарогай звязана так шмат
28 лютага 2017
.jpg)
30 гадоў прапрацавала ў апараце Мінскага аддзялення Тамара Салаўёва, якая адзначыла нядаўна 95-годдзе.
Яе мама Ганна Кірылаўна была дачкой чыгуначніка, бацька Парфіры Несцяровіч - машыністам. Да вайны працаваў у паравозным дэпо Жлобін, узначальваў аналагічнае прадпрыемства ў Асіповічах, шмат
гадоў працаваў у дэпо Бабруйск.
Адсюль у 1940 году Тамара адправілася ў Маскву, дзе паступіла ў хіміка-тэхналагічны універсітэт імя Д.І. Мендзялеева. Але правучылася дзяўчына нядоўга - пачалася Вялікая Айчынная вайна. Улетку
1941-га разам з іншымі студэнтамі яна капала акопы на подступах да сталіцы, а пазней працавала на адным з яе заводаў.
У верасні 1942-го выйшла пастанова Дзяржаўнага камітэта абароны СССР аб фарміраванні паравозных калон асаблівага рэзерву (ОРКП) - спецыяльных фармiраванняў Народнага камісарыята шляхоў зносін. У
адну з іх увайшлі бацькі Тамары і яе малодшая сястра Іна. Калі ў 1943-м яны прыехалі ў Маскву, сям'я ненадоўга ўз'ядналася. Сёстры паступілі на планава-эканамічны факультэт МIIТа.
Бацькі прайшлі ўсю вайну ў складзе 2-й калоны паравозаў асаблівага рэзерву НКПС. Парфіры Несцяровіч вадзіў чыгуначныя склады з боепрыпасамі для войскаў Сталінградскага і Беларускага франтоў,
узнагароджаны ордэнам Леніна і медалямі.
Вучыліся Тамара і Іна ў цяжкі час. Нягледзячы на тое, што лінія фронту была ўжо далёка ад Масквы, атмасфера вайны тут моцна адчувалася. Разам з тым, усё глядзелі ў будучыню з аптымізмам, жылі ў
чаканні перамогі. Сёстры-студэнткі асвойвалі мірную прафесію і кожны дзень з нецярпеннем чакалі навінаў з перадавой.
Тамара Салаўёва з мужам
У 1948-м дзяўчыны скончылі транспартны ВНУ. Іна засталася ў Маскве, Тамара выйшла замуж за свайго аднакурсніка, удзельніка вайны Васіля Салаўёва. Маладую пару размеркавалі ў Мінскае аддзяленне
Заходняй магістралі.
Як і многія іншыя жыхары горада, актыўны ўдзел у пасляваенным аднаўленні беларускай сталіцы прымала і пара Салаўёвых. Васіль Іванавіч працаваў эканамістам у вагонным участку, Тамара
Парфiр'еўна пачынала сваю працоўную біяграфію на магістралі ў якасці эканаміста планавага сектара Мінскага аддзялення. Праз год яна ўжо была старэйшым інжынерам, затым стала
інжынерам-эканамістам планава-тэхніка-эканамічнага аддзела Мінскага аддзялення ўжо Беларускай магістралі. Больш за 15 гадоў займала пасаду намесніка начальніка гэтага аддзела.
Свой вопыт і стаўленне да справы Тамара Салаўёва старалася перадаць маладым калегам. Праца эканаміста ёй заўсёды падабалася.
- Мы свайго роду аналітыкі. Да нас паступалі балансы, справаздачы аб выкананні планаў, зададзеных аб'ёмаў, прадукцыйнасці працы з усіх прадпрыемстваў аддзялення, - кажа чыгуначнiца. - Мы
сістэматызавалі атрыманую інфармацыю, складалі аналітычныя справаздачы аб стане работы аддзялення, на падставе якіх кіраўніцтва прымала вывераныя кіраўнічыя рашэнні.
Тамара Парфiр'еўна адзначае, што працаваць было складана. Галоўнымі інструментамі эканамістаў былі лічыльнікі, арыфмометр "Фелікс". Гэта потым з'явіліся падліковыя
машыны ...
- Тэхніку, з якой маюць справу сучасныя спецыялісты, тады і ўявіць не маглі, - успамінае Тамара Салаўёва. - Кампутары, аналітычныя праграмы ... Калі шчыра, мне хацелася б папрацаваць у
цяперашніх умовах. Павінна быць, гэта вельмі цікава.
Пасля выхаду на заслужаны адпачынак Тамара Парфiр'еўна страціла сувязь са сваімі калегамі. Ўваходзіла ў склад савета ветэранаў апарата Мінскага аддзялення, прымала ўдзел у
арганізацыі вольнага часу пажылых чыгуначнікаў. Наведвала тых, каму узрост і здароўе не дазвалялі сустракацца з былымі калегамі. Сёння яна сама рэдка выходзіць з хаты, але імкнецца падтрымліваць
сувязь з чыгуначнікамі па тэлефоне. Цікавіцца жыццём магістралі, Мінскага аддзялення. Вельмі радуецца зносінам з цяперашнімі прадстаўнікамі савета ветэранаў.
Разам з мужам Тамара Парфiр'еўна выхавала дваіх сыноў і дачку. У яе трое ўнукаў і адна праўнучка. Дзеці і ўнукі абралі розныя прафесіі. Але дзякуючы бабулі ў іх склалася асаблівае
стаўленне да чыгункі і яе працаўнікам.
Вольга НІКАЛАЕВА
