.png)
Мудрасць — ключ да поспеху
06 сакавіка 2017
.jpg)
Сярод уладальнікаў прэстыжнай дарожнай прэміі імя машыніста В. А. Яцкевіча за 2016 год ёсць адзіная жанчына — вядучы інжынер аддзела перавозак Мінскага аддзялення Любоў
Данілюк.
У прафесійнай практыцы кожнага журналіста сустракаюцца людзі, якіх па праву можна назваць унікальнымі. Яны ўмеюць атрымліваць асалоду ад кожнага пражытага дня. Нягледзячы
на жыццёвыя цяжкасці, заўсёды ўсміхаюцца, выпраменьваючы дабрыню і цяпло, а ад зносін з імі атрымліваеш мора пазітыву. ЛюбоўДанілюк — з такіх.
На першы погляд і не скажаш, што на плячах гэтай жанчыны ляжыць велізарная адказнасць: яна забяспечвае бяспеку руху цягнікоў. Прычым спраўляецца з гэтым вельмі
паспяхова. За мінулы год калектыву аддзела перавозак сталічнага аддзялення атрымалася пазбегнуць падзей. Вынікам праведзенай работы стала прэстыжная ўзнагарода.
- На чыгунцы я ўжо 30 гадоў. Асвоіла многія прафесіі: пачынала дзяжурным па станцыі Рудзенск, потым была запасным дзяжурным на ўчастку ад Талькі да Дуброў,
працавала манеўровым дыспетчарам на станцыі Шабаны, дзяжурным па станцыях Мінск-Паўночны, Мінск-Паўднёвы, Калядзічы, — расказвае пра сваю працоўнай біяграфіі Любоў
Уладзіміраўна. І з усмешкай дадае: — Дарэчы, пакуль была на практыцы ў Віцебскім аддзяленні, атрымалася нават пазнаёміцца з тонкасцямі працы дзяжурнага
стрелочного паста.
Перш чым адказаць на пытанне, чаму выбрала чыгунку, Любоў Уладзіміраўна разважае:
- Не лічу, што ў 15 гадоў падлетак свядома можа выбраць справу ўсяго жыцця. У маім выпадку, напэўна, усё атрымалася незнарок: я вырашыла падаць дакументы ў Брэсцкае чыгуначнае
вучылішча (цяпер ліцэй). Стала першым чыгуначнікам у сям'і і, як апынулася, усё зрабіла правільна. Думаю, гэта лёс.
Крыху пазней завочна скончыла БелДУТ.
Любоў Уладзіміраўна шчыра прызнаецца, што з першых дзён яна прыкіпела душой да сваёй прафесіі, і за дзясяткі гадоў гэты энтузіязм не прапаў. Паводле
яе слоў, быць чыгуначнiцай — не толькі адказна, але і вельмі цікава.
- У нашай працы няма права на памылку, таму трэба перш за ўсё быць патрабавальным да сябе. А яшчэ патрэбны аналітычны розум і прафесійная
пісьменнасць, — сціпла дзеліцца сакрэтамі чыгуначнiца.
У 2003 годзе выканаўчага i дысцыплінаванага спецыяліста заўважылі і прапанавалі ёй пасаду інжынера ў аддзеле перавозак. Пазней Любоў Уладзіміраўна стала вядучым інжынерам і цяпер
курыруе пытанні, звязаныя з бяспекай руху цягнікоў. У яе прафесійнай скарбонцы мноства галіновых узнагарод. Але прэмія імя Яцкевіча — асаблівая.
- Звычайна сярод чыгуначнiкаў яе атрымліваюць калектывы або работнікі станцый. На маёй памяці ўпершыню адзначаны аддзел перавозак у маёй асобе, — кажа
суразмоўца.
Сваёй справе Любоў Данілюк аддаецца цалкам. За гэта яе паважаюць і цэняць калегі. Яны заўсёды прыслухоўваюцца да парад, а чыгуначнiца імкнецца
не адставаць ад моладзі.
З задавальненнем дзеліцца вопытам. Добрым настаўнікам па жыцці яна стала і для дачкі, студэнткі-выпускніцы і будучага эканаміста-мэнэджэра.
Любоў Уладзіміраўна сапраўды прызнаецца: у яе далёка не бесклапотнае жыццё. Але пераадольваючы цяжкасці, чыгуначнiца даўно вырашыла, што
яе прызначэнне — ствараць. І ў гэтым жанчыне няма роўных, яе прафесіяналізм прызнаюць мужчыны, якія дабіліся сур'ёзных вышынь. А яна застаецца проста
мудрай, добра ведаючай сваю працу.
Ганна КАЛАДЗIНСКАЯ
